ក្រ និង មាន “ធ្វើបុណ្យ” តចប់

ក្រ និង មាន “ធ្វើបុណ្យ”! តចប់


បុណ្យកុសលក្នុងលទ្ធិពុទ្ធសាសនា ពុំបានសម្ដៅទៅលើបុណ្យស័ក្ដិ វណ្ណៈ អ្នកមានអ្នកក្រឡើយ
លោកអ្នក ។ ប្រគេនសង្ឃឡានមួយ ពុំមែនបានសេចក្ដីថាបានបុណ្យលើសពីប្រគេនសង្ឃនូវ
ត្រីឆ្អើរមួយក្រាសឡើយ ។ ធ្វើបុណ្យរន្ទឺឮពេញប្រទេស មានសង្ឃរាប់រយពាន់អង្គ ពុំមែនបុណ្យ
ហុចផលជាមាស ជាប្រាក់ ជាដុល្លារពេញតុទូ លើសពីឧបាសក/ឧបាសិកាធ្វើទាន សាងកុសល
ជាមួយនឹងព្រះភិក្ខុសង្ឃមួយអង្គ ឥតមានគេដឹងឮនោះ ក៏ដែរ! បុណ្យពុំមែនជាជំនួញពាណិជកម្ម
ឡើយ ។

លោកអាចារ្យ ឬលោកអ្នកឃោសនាក្នុងពិធីបុណ្យគ្រប់ទឹសទីរមែងតែរំឭកនូវពាក្យមួយឃ្លានេះ
“បើលោកអ្នក ប្រាថ្នាយ៉ាងណា សូមឲ្យបានសម្រេចដូចការប្រាថ្នានោះ”! នេះគឺជាក្ដីរំឭកអំពី
អំណាចនៃផលបុណ្យណា លោកអ្នក ។ យើងឥតដែលឮលោកអាចារ្យថា... សូមធ្វើបុណ្យដាក់
លុយឲ្យច្រើន ធ្វើម្ហូបឲ្យសុទ្ធតែមានឱជារស ... ប្រគេនរបស់ដល់សង្ឃនូវរបស់ណាដែលមានតម្លៃ
ខ្ពស់... ទើបបុណ្យហុចផល.. ឡើយ!

“សទ្ធា” =ចិត្តជ្រះថ្លាក្នុងការធ្វើទាន
តើលោកអ្នកនៅចាំបានទេពាក្យថា៖ បាយមួយវែក សណ្ដែកមួយគួរ នោះ? សេចក្ដីនេះគឺសម្ដៅទៅ
លើការធ្វើទាន ។ សូមបន្ថែមសេចក្ដីពន្យល់ពីឥទ្ធិពលនៃការធ្វើទាននេះបន្តិច .... តើលទ្ធផលនៃការ
ធ្វើទាននេះ ហុចផលផ្សេងគ្នាដូចម្ដេច?

តាមលទ្ធិពុទ្ធសាសនា ព្រះពុទ្ធអង្គព្រះសមណគោត្តម បានត្រាស់ឡើងថា៖ អំណោយនៃបុណ្យកុសល
ហុចផលខុសគ្នាមួយរយដង តិចឬច្រើនផ្សេងគ្នា! ឧទាហរណ៍ៈ ធ្វើបុណ្យនឹងពុទ្ធអង្គ(ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ)
ទទួលកុសលបុណ្យច្រើនជាងមួយរយដង លើសពីការធ្វើបុណ្យនឹងព្រះអរហន្ត ឬព្រះបច្ចេកពុទ្ធ។ ការ
ធ្វើបុណ្យនឹងជនមានសីល ទទួលបុញ្ញកុសលមួយរយដងច្រើនជាងការធ្វើបុណ្យនឹងជនដែលឥតមាន
សីល ។ ការធ្វើបុណ្យនឹងមនុស្ស ទទួលបុណ្យមួយរយដងច្រើនជាងការធ្វើបុណ្យនឹងតិរច្ឆាន.... ជាដើម។

សូមរំឭកឡើងវិញៈ នាងអនោជាទេវី ព្រោះតែសទ្ធានេះឯងហើយ ដែលញ៉ាំងឲ្យអត្តភាពរបស់នាងប្រែក្លាយ
ពីមនុស្សតោកយ៉ាក ក្រខ្សត់ផុតមុខផុតក្រោយ ខ្វះសព្វទ្រព្យសម្បត្តិ ទៅជាទេវធីតាមួយព្រះអង្គមួយរំពេច
នោះ! នាងពុំទាន់ទាំងបានថ្វាយផ្កាននោងព្រៃដល់ពុទ្ធអង្គផង!

ឱកាសធ្វើបុណ្យមានច្រើនណាស់លោកអ្នក! មិនចាំបាច់តែធ្វើនឹងព្រះសង្ឃ ឬអ្នកមានសីលប៉ុណ្ណោះទេ! លោក
អ្នកអាចធ្វើបុណ្យដោយអធិដ្ឋាន ផ្សាយមេត្តាដល់មនុស្សសត្វ ឲ្យរួចរំដោះផុតចេញពីទុក្ខកម្មផ្សេងៗ ដោយ
យកទឹកចិត្តបួងសួងរបស់លោកអ្នក ដែលផុសចេញពីមនោរម្មណ៍ពិតៗរបស់លោកអ្នក ក្នុងពេលដែលលោក
អ្នកមានឱកាស ដូចជា៖ ក្រពះទាមទារណាស់.... តែ...ពេលដែលលោកអ្នកឃើញអណ្ដើកមួយកំពុងតែវារ
គើមៗនៅពីមុខរបស់លោកអ្នក... លោកអ្នកផ្សាយមេត្តាឡើងថា... ឱ! ម្នាលសត្វអណ្ដើក... សូមអ្នកចៀស
ឲ្យផុតពីភ្នែកនៃអ្នកផងឯទៀតចុះ... យើងសូមយកឯងលាក់ទៅក្នុងទីព្រៃជ្រៅ... ឲ្យផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយ...!!!

លោកអ្នក.. នេះក៏ជាបុណ្យកុសលហើយដែរ!

ទានៈ សទ្ធា... មេត្តា ... ករុណា.... ឧបេក្ខា....សីលៈ និងគ្រប់សម្មាទិដ្ឋិ ។ល។ និង ។ល។ គឺជាឫសគល់នៃបុណ្យណាលោកអ្នក! ពុំមែន “ភាពមាន ឬ ក្រ” ឡើយ”!

សូមអរគុណ
ប៊ី ប៊យ